Alte Schachtle

von Benjamin Bächle 

"Morge, Elfried, schö dich z' säh,

Sorge stöhn da weng im Gsicht,

klapprig chunsch du däher,

lapprig sähne d' Wade us!"

 

S' Alter macht ma wengle z' schaffe,

d' Pfus isch weg, noch so viel Johr,

d' Walter schickt mi Tablette hohle,

Im Hus, liegt a, däheim im Bett!"

"Sel isch aber wirklich schlimm,

gel, bisch schlecht dra im Moment,

e Frau mit viereachzig Johr,

e Sau, e arme, Jessis Gott!"

 

"Mir goht s guet, bin nu weng lahm,

krank isch dr Walter halt e weng.

Dir stohts it zue, so z' jommere,

Frank, dr Soh, luegt noch mim ma!

Selber wet dr Frank it Abodeck,

laufe, so wit, sei nütt für mich,

Kälber aber lache schoh,

schnuffe muen I, aber bin fit!"

 

"Bhalte häsch du dine Kraft,

Falte häsch, doch du bisch jung!

Wunder nimmt mi, wie des machsch,

Zunder han ich gar kein meh!

Erlange wet ich d' alte Stärke,

Vergange isch sie mit dr Zit.

S' Lebe isch nimme des, was es mol war,

dänebe stand ich, statt mittedrin."

 

"Mache mue ma, wa ma kah,

ganz wie damals gohts halt nümme,

Lache mue ma, wittermache,

Glanz mue ma im alter ha!"

 

"Eifach war doch früehner alles,

dreifach so blöd isch alles hütt,

klar chum ich hittzudag doch nümme,

blar gli, wenn s so witer goht!

Tugend häma früehner ka,

d' Jugend hütt, kennt sowas nimme!

Recht isch gar nüt, wa ma macht,

schlecht isch die moderne Zit."

 

Ach weisch, Edeltraut, du stellsch di au immer selte blöd a, du alte Schachtle!“